قدیم ها معتقد بودم برنامه ریزی بی معنیه. دلیلش این بود که هر وقت برنامه درسی برا خودم می چیندم، نمی تونستم عمل کنم بهش. هنوز هم به نظرم برنامه ریزی مادی زیاد درست نیست.
امیر المومنین علیه السلام می فرمایند: تذل الامور للمقادیر، حتی یکون الحتف فی التدبیر.... و امام هادی علیه السلام می فرمایند: المقادیر تریک ما لم یخطر ببالک...
به نظرم سلاح آدمی در برابر مقدرات برنامه ریزیِ مادی نیست بلکه توکل، حسن ظن به خدا و دعاست... اما مطمئنم همانطور که برنامه ریزی مادی زیاد درست نیست عوضش برنامه ریزی معنوی به شدت لازم و واجبه. منظورم از برنامه ریزی معنوی هر چیزی است که فرا تر از مادیات است و در جهت رشد معنوی... مثلا برنامه ریزی درباره ی اینکه چی کار کنیم آدم بهتری بشیم، گناه نکنیم، دل امام زمان علیه السلام و عجل الله تعالی فرجه رو نشکنیم، و در آخر رضایت خدا رو داشته باشیم.... برنامه ریزی معنوی می تونه حتی مثلا درباره ی این باشه که چه قد زمان توو اینترنت باشیم. شاید این نوع برنامه ریزی بعضا روی زندگی مادی هم تاثیر گذار باشد ولی چون نیت ما فراتر از مادیات بوده، اعمال مادی ما هم پاداش داده می شه... مثلا کسی که درس می خونه به نیت قربت، این درس خوندن ثواب داره...
عین صاد رحمه الله علیه جمله زیبایی داشت. می گفت که در خلوت ما، در غیبت طرح برنامه ریزی ما قطعا عادت ها و غریزه ها و... بر ما حکومت می کنند.
جای دیگر نوشته بود:
همیشه آنهایی که محدود فکر می کنند و یا بدون فکر عمل می کنند، بهره کسانی خواهند شد که وسیع و با احاطه برنامه می ریزند....
استغفرالله الذی لا اله الا هو الحیّ القیوم بدیع السماوات و الارض ذا الجلال و الاکرام و اسئله ان یصلی علی محمد و آل محمد و ان یتوب علیّ...
