بکارت لحظه
شب ها
و روز ها
«شب ها» عقیم هستند
و «روزها» خسته
و «آفتاب نیمروز» همانطور، سیاه.
بکارت لحظه ها را هنوز کسی آبستن نکرده است.
.......من از ویتنام، از کوبا، از جزیره گذشتم
من در جست و جوی روز های خوب
و لحظه های تولد، همه جا را گشتم
همه جا را، با «چراغ».
هیچ کس بکارت لحظه ای را آبستن نکرده بود.
......مرد ها پشت در بودند
و آز آن سوی حجله ها،
بر در می کوبیدند؛
که مگر مردی نیست.
......لحظه های باکره عروس هزار دامادند.
لحظه ها از شهوت ها سرشارند.
دیروز می گفتند نالوطی،پنهانی
لحظه ها را آبستن کرده است.
همه از لحظه ها خشمگین بودند
همه از لحظه ها می ترسیدند،
که فردا چه خواهد شد،
فرزند «انقلاب».........
... وقتی که با «چراغ»
در جست و جوی لحظه های تولد
از ویتنام، از کوبا، از جزیره گذشتم
ناگاه از همه جا، از هیچ جا، شنیدم
چراغت خاموش!!
چراغ تو بر چشم ها نشسته، نه بر راه.
و شنیدم بی خود مگرد!!!
مرد ها باید لحظه های باکره را بارور کنند..........
(قطعه ای از "رشته"- و با او با نگاه فریاد می کردیم؛علی صفایی حایری ع.ص)
