رَوَى صَفْوَانُ بْنُ مِهْرَانَ الْجَمَّالُ قَالَ: قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع حُثَّ مَنْ فِی نَاحِیَتِکَ عَلَى صَوْمِ شَعْبَانَ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ تَرَى فِیهَا شَیْئاً قَالَ نَعَمْ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص کَانَ إِذَا رَأَى هِلَالَ شَعْبَانَ أَمَرَ مُنَادِیاً فَنَادَى فِی الْمَدِینَةِ یَا أَهْلَ یَثْرِبَ إِنِّی رَسُولُ رَسُولِ اللَّهِ إِلَیْکُمْ أَلَا إِنَّ شَعْبَانَ شَهْرِی فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَعَانَنِی عَلَى شَهْرِی ثُمَّ قَالَ إِنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع کَانَ یَقُولُ مَا فَاتَنِی صَوْمُ شَعْبَانَ مُنْذُ سَمِعْتُ مُنَادِیَ رَسُولِ اللَّهِ ص یُنَادِی فِی شَعْبَانَ فَلَنْ یَفُوتَنِی أَیَّامَ حَیَاتِی صَوْمُ شَعْبَانَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى ثُمَّ کَانَ ع یَقُولُ صَوْمُ شَهْرَیْنِ مُتَتابِعَیْنِ تَوْبَةً مِنَ اللَّهِ.
حدیث زیبایی است از قول امام صادق علیه السلام درباره ی ماه شعبان که می فرمایند: ...هنگامی که رسول خدا صلی الله علیه و آله هلال ماه شعبان را می دیدند، به منادی امر می کردند که در مدینه ندا دهد: ای اهل یثرب، من فرستاده ی پیامبر خدا هستم. آگاه باشید که شعبان ماه من است. پس رحمت خدا بر کسی که مرا در این ماه یاری کند. امیر المومنین علیه السلام می فرمودند از آن هنگام که صدای منادی رسول خدا را شنیدم، روزه ی ماه شعبان از من فوت نگشت...(مصباح للشیخ، فضل شعبان)
فضایل روزه در ماه شعبان بسیار است و بعضا نقل شده که گناهان کبیره و بزرگی در اثر روزه ماه شعبان بخشیده می شوند.
مناجاتی نیز ابن خالویه نقل نموده از امیرالمومنین علیه السلام موسوم به مناجات شعبانیه که گفته شده ائمه علیهم السلام نیز این مناجات را می خواندند. و چه مناجات عجیبی است. زیبای زیبای زیبا. فوق العاده: ...إِلَهِی وَ قَدْ أَفْنَیْتُ عُمُرِی فِی شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْکَ وَ أَبْلَیْتُ شَبَابِی فِی سَکْرَةِ التَّبَاعُدِ مِنْکَ إِلَهِی فَلَمْ أَسْتَیْقِظْ أَیَّامَ اغْتِرَارِی بِکَ وَ رُکُونِی إِلَى سَبِیلِ سَخَطِکَ...(اقبال للسید، الدعاء فی شعبان مروی عن ابن خالویه)
