Пять. درباره ی ذهاب...

آیه ۹۹ سوره صافات از زبان حضرت ابراهیم علیه السلام است. چند کلمه است اما دریاست: وَ قالَ إِنِّی ذاهِبٌ إِلی رَبِّی سَیَهْدِینِ.... حضرت ابراهیم علیه السلام می فرمایند: من به سوی پروردگارم می روم و او مرا هدایت خواهد کرد...

چند کلمه است. یکی اینکه باید رفت. باید ذاهب بود. باید برویم.

دوم آنکه مقصد باید پروردگار باشد. اگر طوعا و از روی اختیار رفتیم برنده ایم وگرنه کرها و از روی کراهت به سوی پروردگار خواهیم رفت:فَقالَ لَها وَ لِلْأَرْضِ ائْتِیا طَوْعاً أَوْ کَرْهاً (فصلت،۱۱)

سوم آنکه اگر رفتی، و اگر به سوی پروردگار رفتی، خدا نیز هدایتت می کند. خدا نیز راه را نشان می دهد.

و ذهاب و رفتن، مجاهده می خواهد. جهاد می خواهد. جهاد اکبر. جهاد با این نفسی که دشمن ترین دشمن است. همه را می بیند جز منعم را. اگر جهاد کنیم هدایت می یابیم:وَ الَّذِینَ جاهَدُوا فِینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا(عنکبوت،۶۹)

شاید اولین قدم برای رفتن توبه باشد. به قول آسید حسن الهی طباطبایی و همچنین عین صاد باید اول از خوبی هایمان توبه کنیم چه برسد به بدی هایمان...

استغفرالله الذی لا اله الا هو الحی القیوم بدیع السماوات و الارض ذالجلال و الاکرام واسئله ان یصلی علی محمد و آل محمد و ان یتوب علیّ....